آنکه به خود عشق می ورزد نخستین گام را به سوی عشق حقیقی برداشته است. درست به آن می ماند که تکه سنگی را در دریاچه ای آرام بیندازی، نخست دایره هایی پیرامون تکه سنگ ایجاد میشوند که بسیار به سنگ نزدیکند، و این طبیعی است. در چه جای دیگری می توانند بوجود آیند؟ سپس این دایره ها بسط می یابند و به دورترین ساحل میرسند.
هرگز نخواه که دیگری تغییر کند. در هر پیوندی تغییر را از خود آغاز کن.
جامعه ای که بلوغ کامل یافته است،مردم را آزاد میگذارد تا هر آنکورا میخواهند عاشق باشند، وتا آنجا که عشق پایدار است،در کنار انسان دیگری بمانند. پس از آن ،حتی برای یک آن با کسی بودن است و تزویر ملال آور است،خستگی میزاید.